akum cikgu...tengah wat aper" satu sms masuk ..
Cikgu Irfan terjaga. Dibuka matanya perlahan lahan, cuba membaca sms yang baru masuk.
"erm siapa pulak nie..." getus hati cikgu Irfan..dia cuba mengingatkan no telefon yang diterimya itu..Gagal. Buntu.

"alah biarkan lah" ...malas cikgu Irfan nak balas sms tu. Baginya, masih awal untuk pergi mengajar. Sambung tidur.
"cikgu bz ek..takperlah...." satu lagi sms masuk.
cikgu Irfan terjaga lagi. "no yang sama nie..siapa nie yer...?" hatinya bertanya lagi.

"erm cikgu tidur lagi. Nie siapa nie yek?" balas cikgu Irfan. Tiada jawapan lagi.
"saya AF lah cikgu..ingat tak?" sms berbalas.
"AF?" terus terbangun cikgu Irfan ketika itu.Betulkah AF yang menghantar sms nie. Hampir lima tahun cikgu Irfan tidak menghubungi AF. Walaupun cikgu pernah bertembung dengan AF tapi tidak pernah bertegur, seolah olah masing masing tidak mengenali.Masing masing akan cuba menjauhkan diri kalau terserempak...itu lima tahun yang lalu...

"eh betul ker AF nie atau memain?" taip cikgu Irfan. Hatinya berdebar debar menunggu jawapan . Dia bersandar di tepi dinding..Hatinya masih ragu ragu.."aku bermimpi agaknya.."

"Yup..saya lah AF...heheheh..cikgu tak kenal saya ker?"balas sms tersebut.

"mana dapat no tipon cikgu?" tanya cikgu Irfan lagi. Mereka berbalas sms lagi

"Dari syafiq "lonjong" ..hikhik..." jawab AF

"cikgu malam nie free? jom jumpa?" ajak AF. CIkgu irfan terkesima. Betul kah nie....

"kol bape?"

"cikgu abis tuisyen kol bape?" tanya AF

"kol 8 45 malam , kat kondo miharja, so nak jumpa dan makan kat mana?" taip cikgu Irfan dengan pantas.

" kol 9 malam kat kedai shima corner..cikgu ingat lagi tempat tu..alah tempat kita"dating" dulu! hahah..gurau cikgu" jawab sms AF semula

"ok set, kul 9 malam...." jawab cikgu Irfan

Fikiran cikgu Irfan berserabut. Hatinya masih ragu ragu dengan sms yang baru diterimanya itu. Dia macam tak percaya insan bernama AF menghantar sms padanya tadi. Baginya insan bernama AF telah mati dalam kotak kenangannya. Telah lama berkubur. Dia benci dengan nama AF tu.

#lima tahun yang lepas......

"nie gambar anak you ker cikgu Irfan?" usik cikgu sharina.

"eh bukan ler kak sharina, kan nie anak murid kita darjah 6 tu kan?" jawab cikgu irfan. Di tatap gambar yang terletak di atas mejanya . seorang budak yang badannya gempal , berkulit putih dan sangat comel.

" tu kalau bukan anak, napa letak gambar....? Baik sangat dengan si AF tu kak tengok. Jangan baik sangat dengan anak murid kita cikgu ...nanti dia pijak kepala kita..." nasihat cikgu sharina.

cikgu Irfan hanya mengangguk. Baginya dah ramai guru menasihatinya. Hatinya masih keras. dia sangat sayangkan si AF nie. Bagi cikgu Irfan, AF lah semangat baginya..AF lah nadinya..AF lah segala galanya....

Cikgu Irfan yang mendesak ustaz Hidzir melantik AF mnjadi pengawas, demi untuk melihat AF memegang jawatan . Kalau AF kena pukul, AF ngadu pada cikgu Irfan, cikgu Irfan akan pergi jumpa dengan cikgu yang memukul AF. Tanya apa masalah AF yang sebenar sampai di pukul .

Setiap kali balik sekolah, cikgu Irfan akan menunggu AF dari sekolah tambahan petang. Tiada masalah bagi cikgu Irfan. Dia bahagia dengan caranya begitu. Dan cikgu Irfan akan berjalan kaki ke Jaya Jusco dengan si AF. makan sama sama. Berbual pasal sekolah.

kadang kadang kenkawan AF berasa cemburu. Apa hebatnya si AF sampai cikgu Irfan sayang padanya. Ada kenkawan AF yang berbaik dengan AF sebab nak berkawan dengan cikgu Irfan. Tapi bagi cikgu Irfan , hanya AF seorang sahaja dalam hatinya.

Tiba tiba, pada satu cikgu Irfan terlihat seorang budak lelaki sedang bermain badminton di gelanggang badminton di taman Miharja. hatinya meronta ronta ingin mengetahui siapakah budak itu.

"namanya ajib...napa cikgu? tanya si AF bila ditanya

"eh tiada apa apa ...hanya bertanya. sampai salam cikgu pada dia.." pesan cikgu Irfan pada AF. AF hanya mengangguk

"cikgu...cikgu...Ajib kirim salam..." kata AF pada cikgu Irfan satu hari. Hati cikgu berbunga - bunga.

Rupanya dari saat kirim salam itu, maka cikgu Irfan semakin rapat dengan Ajib. Ini menimbulkan rasa marah AF pada cikgu Irfan.AF marah dengan dengan cikgu ..AF benci tengok cikgu Irfan dengan Ajib. Ajib dah rampas cikgu kesayangan AF. Cikgu Irfan jarang keluar dengan AF, asyik asyik dengan Ajib

"mulai hari ini, saya bukan adik angkat cikgu lagi. Lagi pun saya tahu cikgu sayang kat ajib. takperlah. Saya faham, tapi cikgu jangan tegur saya lagi. Saya benci dengan cikgu." satu nota di atas meja cikgu Irfan. Cikgu Irfan tersenyum dan membuangnya ke tong sampah.

Af masih berdendam dengan cikgu Irfan . Bila bertemu dengan cikgu Irfan, AF akan keluarkan kata kata kesat pada cikgu. tapi cikgu Irfan tak mahu ambik peduli baginya AF masih mentah. AF mengata macam macam pasal cikgu Irfan sehingga ada ibu bapa sangsi dengan cikgu Irfan.

"Cikgu, mak saya tak kasi keluar dengan cikgu lagi!" kata ajib. " Jangan contact saya lagi.."

berdentum rasanya. Cikgu Irfan telah kehilangan kedua dua orang disayanginya.Baginya AF memang busuk hati. Cikgu Irfan berdendam dengan AF. Dia tidak akan tegur AF lagi, dan begitu juga dengan AF. Hanya cikgu dengar AF telah pergi ke sekolah teknik klang.

Cikgu Irfan teruskan tanggungjawab mengajar murid dengan memberikan perkhidmatan tuisyen. Cikgu Irfan dah berjanji tidak mahu rapat dengan anak anak muridnya lagi terutama lelaki. Cukuplah sekali baginya.

kisah cikgu Irfan dengan Af sudah dilupakan oleh penduduk di miharja. Cerita yang bukan bukan telah terhakis apabila satu demi satu kejayan anak anak murid tuisyennya bejaya.Seorang pelajar dapat 7A dalam spm, 5A dalam spm, 6 A dalam pmr. Sudah cukup menutup mulut mulut yang jahat untuk bercerita.

# imbasan tamat.

selepas cikgu Irfan habis mengajar tuisyen, dia terus ke kedai makan. Fikiranya bercelaru. Takut takut orang lain nampak dia bertemu dengan AF.Mulut orang mana boleh tutup baginya.

"akum cikgu.." suara yang sudah lama dia tidak dengari. Rindunya terubat sangat. mahu mengalir air matanya. Dia rindu dengan suara itu. Lima tahun dia menunggu.

"salam...duduk lah" jawap cikgu Irfan. Ditenungnya mata anak muridnya itu. Di tatapi wajah anak murid kesayangan nya itu, setiap inci tak lepas dari pandangannya.

" napa cikgu pandang saya macam tu? " tanya AF kehairanan.

"dah besar kamu yer...pejam celik pejam celik 5 tahun yer..." jawab nya dengan pantas.Cikgu Irfan mahu kelihatan tenang dan tidak mahu emosi menguasai diri." aku kena tabah" getus hatinya.

"yelah cikgu...dah besar dah. dah tingkatan Lima dah nie" ujar AF sambil mengeluarkan rokoknya dan menghulurkan pada cikgu Irfan.

"maaflah, cikgu tak merokok, kamu kan tahu," sindir cikgu Irfan. Baginya AF dah banyak berubah, tapi yang pasti semakin comel dan handsome.

malam itu cikgu Irfan berbual dengan AF tentang kisah kisah lama. Tergelak apabila mereka teringat kisah lama yang penah mereka lalui.

"eh cikgu dah pukul 10 malam. cikgu balik naik apa?" tanya AF

"lrt..." ringkas sahaja jawapan cikgu Irfan . Baginya , masa sangat cemburu dengannya.Dia tenung wajah AF sepuas puasnya.

"saya hantar naik moto ke lrt," tawar AF. Cikgu Irfan terkejut.

"kamu tak rasa lain macam ke hantar cikgu nie. Nanti apa orang lain kata?" cikgu Irfan takut kalau kalau kisah tak elok akan muncul semula.

"pedulikan ajer cikgu," jawab AF

sampai di lrt, cikgu Irfan segera mengucapkan terima kasih

"cikgu nanti dulu, " pinta AF.

"nape? kamu nak tuisyen ker?" tanya cikgu Irfan. Matanya melihat jam, takut tertinggal train.

"erm..saya nak bagitau saya sayang cikgu. dah lima tahun saya simpan dan nak cakap dengan cikgu. Maafkan saya cikgu kalau saya ada membuat cikgu terasa. tapi saya nak bagitau saya masih sayang kat cikgu, cikgu jangan salah anggap tau...hanya sayang sebagai abang angkat..bukan yang lain...." tutur AF. Cikgu Irfan tidak mampu berkata apa apa. Dia takut kalau kalau ada orang lain yang tedengar.

" Cikgu, dah lima tahun saya nak tegur cikgu, tapi saya takut. saya sayang kat cikgu...." suara AF tenggelam dengan enjin motonya.

"oklah AF, cikgu balik dulu..." cikgu Irfan tak mahu melayan perasaannya. Dia takut terjerat. baginya cukup lah sekali.

"cikgu dengar tak saya kata apa...cikgu maafkan saya, saya banyak buat salah pada cikgu. dan yang penting cikgu, saya masih sayangkan cikgu..." kata AF yang nampak sedikit kecewa kerana cikgu Irfan acuh tak acuh dengan luahan hatinya.

"cikgu dengarlah AF. Awak balik lah...lagipun dah lewat malam. Nanti bila bila kita jumpa" itu sahaja yang cikgu Irfan mampu berkata kata.

AF terus memecut motonya. Cikgu Irfan melangkah perlahan lahan. tetiba air matanya mengalir.

" AF sesungguhnya, setiap saat yang berlalu di dalam hidup cikgu, setiap nafas yang cikgu hembus, nama mu senantiasa dalam ingatanku. Aku tetap menyayangi dirimu walaupun 5 tahun berlalu. Nama mu tetap terpahat dalam ingatan.Percayalah sekirannya embun kesetiaan ku masih lagi menitik, percayalah bahawa aku masih menunggu mu seribu tahun penantianku....

air mata tidak boleh di tahan..mengalir keluar...sebagai tanda bahawa cikgu Irfan amat menyayangi AF.



"